Mijn kinderen eten turf, Toon Kortooms, Davidsfonds, Leuven, 1969
Ik kreeg dit boek te leen met een “Dit moet je lezen!” Dus ik las…
Samenvatting
‘Mijn kinderen eten turf’ vertelt het levensverhaal van
vader Lange en zijn gezin. Vader en
moeder Lange hebben een zeer bijzondere liefde voor elkaar en voor hun talrijke
kinderen. Gaandeweg wordt er verteld
over de kwajongensstreken van de zonen Lange als kind of over de amoureuze
avonturen van de dochters Lange als vrouw in wording. Naarmate het boek vordert, wordt het gezin
groter. Uiteindelijk krijgen vader en
moeder Lange 14 kinderen, 7 jongens en 7 meisjes.
Vader Lange zien we ook in het zakelijke leven
doorgroeien tot hij uiteindelijk eigenaar wordt van de veenderij
Brabantia. Ook tante Agaath maakt haar
opwachting met onsamenhangende uitspraken zoals ‘Ja, ja, nee, nee… sommige
mensen zijn nog stommer dan het paard van Onze-Lieve-Heer en dat was een ezel!’
Situering
Dit boek is voor de eerste keer gepubliceerd in
1959. Je merkt het belang van de
godsdienst die voor die tijd normaal was.
Ook spreekt men de automobielen die toen nog niet voor iedereen
betaalbaar waren, van wegen die nog verhard moesten worden… Het kroostrijke gezin van 14 kinderen was in
die tijd al niet meer zo veelvoorkomend.
Het verhaal speelt zich af in het plaatsje genaamd ‘De
Halt’. Het is gelegen in Noord-Brabant
(Nederland).
Over de schrijver
Toon Kortooms baseerde zijn verhalen op zijn eigen
leven. Zo kwam hij uit een gezin met 14
kinderen, wiens namen hij gebruikte in dit boek. Zijn vader was ook eigenaar van een veenderij.
Hij werd geboren in 1916 te Deurne (Noord-Brabant). Hij volgde een onderwijsopleiding en stapte
later ook in de journalistiek. Zo zien
we ook de gelijkenis met ‘Toon Lange’ in het verhaal.
Hij stierf in 1999 op 82-jarige leeftijd.
Ervaringsverslag
In het begin dacht ik dat het een saai, ouderwets boek
zou worden. Een boek daterend uit die
tijd heeft natuurlijk een heel andere schrijfstijl en woordgebruik dan de
huidige boeken. Toen ik dus in augustus
ben beginnen lezen, bleef het boek nogal lange tijd liggen voordat ik verder
las. Ik las met korte stukjes en deed er
uiteindelijk op dat tempo dus 2 maanden over. Het was niet altijd zo goed te volgen omdat Toon Kortooms nogal van de hak op de tak springt. De gebeurtenissen volgen zich niet echt chronologisch op.
Ik moet toegeven dat het na het moeilijke begin toch een
grappig boek bleek te zijn. De
kwajongensstreken, de ontoepasselijke uitspraken van het oude, hardhorige
vrouwtje tante Agaath, de persoonlijkheden van de kinderen en zelfs vader Lange
die zorgen voor grappige toestanden…
Deze komische gebeurtenissen komen tot een ontroerend
einde van het boek dat toch echt wel de moeite waar is om te lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten